اداره میراث فرهنگی! یا بساز یا اجازه بده فرزندان خانه پدر آباد کنند

به گزارش پایگاه خبری عصرکهگیلویه سیدعلی عباس محدث فعال سیاسی و اجتماعی کهگیلویه و بویراحمد در پیامی نسبت به تنها امام زاده در حال ریزش نوشت:

امامزاده علی(ع) ابن امامزاده ابواحمد نقیب ابن امامزاده ابومحمد(سپیدان فارس)، ابن امامزاده ابو احمد عبدالله (ع)( تراران شاهی چنار تفرش آشتیان)، ابن امامزاده ابوعلی محمد اعرج و امامزاده ابواحمد عمران (ع)ابن امامزاده ابواحمد موسی مبرقع(بابلان قم) ابن امام محمد تقی‌الجواد(ع) می باشد. مادر امامزاده علی (ع)، قسیمه بنت امامزاده ابوالقاسم احمد از ذریات امام موسی کاظم (ع) است.

این امامزاده مربوط به سدۀ ۷ و ۸ هجری قمری است و در شهرستان چرام، روستای امامزاده علی(ع) سادات واقع شده و این اثر در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۵۳ با شمارۀ ثبت ۱۰۲۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و به سازمان میراث فرهنگی کشور تعلق دارد.

سال ۱۳۶۲ تحت نظارت اوقاف و امور خیریه قرار گرفت و اولین هیأت امنا، از اهالی روستای سادات تشکیل شد. در سال ۷۳ همایش بزرگی از سادات و منسوبین و مدیران ارشد استانی و شهرستانی برگزار و مثلاً هیأت امنا امامزاده علی(ع) شکل رسمی تری به خود گرفت.
تا قبل از سال ۱۳۷۳ را که بگذریم…

اما از سال ۱۳۷۳ تا الان، علاوه بر نظارت خشک و لاتغییر اوقاف، افراد مختلفی از خیرین و معتمدین و ارادتمندان به امامزاده، کمک های مالی مختلفی داشتند. در تمام این سالها به شیوه هایی که تنها به عقل اعضاء محترم هیأت امنا می رسید، از مردم بویژه سادات امامزاده علی(ع) و منسوبین، کمک های مالی نیز جمع آوری شد. درآمد حاصل از نذوراتِ زیارتی زوار ایرانی و حتی خارجی، از ضریح مطهر را اضافه می کنیم. کمک های برخی از افراد ذی نفوذ سیاسی مثل نمایندگان و بویژه حاج عدل هاشمی پور را همچنین. ضمن اینکه در دوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، معاونت برنامه ریزی استانداری و تقریباً ۶ مدیر استانی از نواده گان امامزاده علی(ع)بودند. و حتی یکی از آنها مدیر سازمان اوقاف و امور خیریۀ استان بودند که الان اسمشون هم در سردر ضریح امامزاده حک شده است. در دورۀ ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد که تمام هَم و غَمش محرومیت زدایی و تقدس بخشی به خدمات دولت بود، برای ۸ سال، نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و برای ۴ سال هم استاندار استان، از فرزندان امامزاده علی(ع) بودند.

حقا که نباید از ساخت زائرسرای امامزاده، ساخت سرویس هاس بهداشتی، خرید برخی از منازل پایین دست امامزاده، و حتی حصارکشی آن، محوطه سازی و مرمت های سالی چندبارِ داخل و بیرون گنبد، غافل بود. همه قابل قابل تحسین است. اما اکنون تصاویری در فضای مجازی منتشر می شود که در نتیجه بارش های اخیر، دیوار محوطۀ پایین امامزاده رانش و یا ریزش کرده است. چرا؟

چون در کشور ما، بخش خصوصی به خصوصی خواران و معمولاً هیأت امناها به علاقمندان نه متخصصان، واگذار می شود. اگر قرار باشد که هیأت امنا، ابنیه بسازد و کار عمرانی در محوطۀ امامزاده انجام بدهد، صلاحیت کار باید دست متخصصش باشد. دیوار حائل ساختند بعد دچار ریزش شده است. یعنی حائل خودش را هم نتوانست حفظ کند، امامزاده را پیشکش. بنابراین دیوارِ حائلِ ساخته شده با نظارت هیأت امنا، یا از سنگ خالی بود و یا بدون فنداسیون بنا شده بود. ضمن اینکه در گذشته، پشتِ زائرسرا را خاکبرداری کردند که در چند نوبت هم ریزش و تخریب و رانش داشت. بدبختانه کسانی هم که گاهی منبری، مجلسی یا جایگاهی می گرفتند، صحبت هایی می کردند که این افاضات هم دام بود هم جهل بود و هم جمود. مثلاً یه آدم بیسوادی که خود را قیم دین و امامزاده می دانست، در حضور آیت الله ملک حسینی می گفت که اگر اوقاف اجازه تعمیر ندهد، خودم کنگ بر می دارم و آن را تخریب می کنم. یعنی این ویرانی فکری را هم تحمل کردیم.
متأسفانه در تمام این سالهایی که بیرون و داخل حرم را تعمیر می کنند، هیچگاه به دنبال راه قانونی برای تخریب و ساخت بنای جدیدی برای حرم نشدند و شاید هم ناممکن ترین راه ها را می رفتند. به نظر شما چگونه ممکن است که گنبد و بارگاه تمامی امامزاده های قبل و بعد از این ساخت این بنا و حتی حرمینِ شریفینِ امامانِ شیعه در داخل و خارج از کشور را تعریض، تقویت و ظرفیت می دهند اما برای امامزاده علی(ع) تمام راهها بسته است؟
با این حکایت دردناک، به مدیریت محترم اوقاف و امور خیریه و سازمان میراث فرهنگی عرض می کنیم که واقعاً نمی توانیم چاره اندیشی کنیم. بالاغیرتاً تخریب این گنبد را هم بگذارید در کنار آن همه آثار باستانی و اماکن تاریخی که با بی تدبیری مسئولان و شاید هم با آینده نگری شان و همچنین ناآشنایی مردم، تخریب شد و صدای هیج کس هم در نیامد. جمعیت بسیاری از مردم این استان خود را از فرزندان این امامزاده می دانند که آبرو و عزت و اصالت شان به این بقعۀ متبرکه است. اجازه ندهید که این حرم شریف همچنان در بن بستِ نادانستنی های۳۰ ساله، تخریب، آوار یا معطل بماند. شما می توانید به استناد اصل یکصد و بیست و سه قانون اساسی و در راستای«قانون حمایت از مرمت و احیای بافتهای تاریخی ـ فرهنگی» که در تاریخ دوم تیرماه ۱۳۹۸ توسط نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی تصویب و به تأیید شورای محترم نگهبان رسید، مرحمت فرموده، بزرگترین طایفۀ استان کهگیلویه و بویراحمد را همچنان در خدمت به محبان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام همراه باشید.
همچنین از نماینده محترم شهرستانهای چهارگانه و استاندار محترم استان عاجزانه انتظار داریم که اجازه ندهید این شرمندگی برای ما و هیأت امنا و مسئولان اسبق و سابق مان بماند. نباید این امامزاده تخریب شود. نگذارید بدفکریها و بی عهدی ها مانع خدمت به این امامزاده واجب التعظیم و دائم الزَوار بشود. بالاغیرتاً همت کنید و دستمان را بگیرید…
یاعلی